Tomkopedia
Advertisement

Ed7dafcc084a3a05

Pierwsze spotkanie Smugi i Tomka

Jan Smuga – jeden z głównych bohaterów cyklu, przyjaciel Andrzeja Wilmowskiego i bosmana Nowickiego, podróżnik, łowca dzikich zwierząt.

Charakterystyka

Jan Smuga był wysokim, dobrze zbudowanym mężczyzną w wieku około czterdziestu lat. Nierozłącznym elementem jego ubioru był kapelusz, fajka i colt za pasem. Charakteryzował się stoickim spokojem, potrafił zachować zimną krew w niemal każdej sytuacji. Biegle władał kilkoma językami, w tym angielskim, niemieckim i hiszpańskim. Znał również dialekty prymitywnych plemion indiańskich i afrykańskich. Prawdopodobnie był jedynym - lub jednym z niewielu - białym człowiekiem, który biegle znał znaczenie murzyńskich tam-tamów.

Jan Smuga słynął z niezwykłej odwagi, ale i roztropności. Był doskonałym strzelcem i doświadczonym podróżnikiem. Nie wahał się używać siły, choć nie czynił tego wtedy, gdy nie wymagała tego sytuacja. Zaskarbił sobie przyjaźń i podziw towarzyszy swoją wiedzą, opanowaniem i olbrzymim doświadczeniem. Zwiedził prawie wszystkie kontynenty (z wyjątkiem Antarktydy). Był jednym białym, który w czasach kolonialnych poznał mowę afrykańskich tam-tamów. Smuga nie wahał się ryzykować życia dla przyjaciół. Jego ulubieńcem, którego traktował niemal jak syna, był Tomek. Mimo tego, dla swoich towarzyszy był postacią tajemniczą, a w trakcie jego podróży często ujawniały się nieznane karty jego życiorysu.

Wczesne życie

Smuga w przeciwieństwie do Wilmowskiego i Nowickiego nie musiał uciekać z Polski. Urodzony w Warszawie, po śmierci matki zaczął podróżować po świecie. W końcu, ok. 1885 r. zatrudnił się w przedsiębiorstwie Hagenbecka, dla którego na wszystkich kontynentach łowił dzikie zwierzęta do cyrków i ogrodów zoologicznych. Z Andrzejem Wilmowskim zaprzyjaźnił się po jego ucieczce z kraju. Z bosmanem Nowickim natomiast poznaje się dopiero na początku stulecia, kilkanaście miesięcy przed rozpoczęciem akcji pierwszej książki o przygodach Tomka. To Smuga zabrał Tomka od wujostwa z Warszawy, umożliwiając mu ponowne spotkanie z ojcem.

Miał przyrodniego brata, Michała, który został zesłany na Sybir za działalność w tajnej organizacji niepodległościowej. Po ucieczce ze zsyłki mieszkał w górach w zachodnich Chinach, gdzie odkrył złoto. Potem zmarł wskutek odmrożeń przy przeprawie przez góry Karakorum, ale wcześniej zdołał powiadomić o odkryciu swego brata - Jana. Wyprawa po złoto jest tematem czwartej części cyklu.

Postać Jana Smugi pojawia się we wszystkich książkach serii, wyjąwszy Tomka na wojennej ścieżce.

Tomek w krainie kangurów

W 1902 roku Andrzej Wilmowski poprosił Smugę, by udał się w jego imieniu do Warszawy i przywiózł do Triestu jego czternastoletniego syna Tomka. Na miejscu Smuga przestawił rodzinie Karskich plany wobec chłopca, zgodnie z którymi miał on pozostać pod opieką ojca za granicą.

Advertisement